Sadziłem że dzisiejszy wiatr mnie wykończy, wg prognozy około 26 km/h. Kiedy wyruszyłem w kierunku Turku licznik wskazywał średnią 15 km/h ale uparłem się wiedząc że powrót będzie o wiele przyjemniejszy. Dzisiaj ponownie wykorzystałem fragment drogi wiodącej nad kanałem Kiełbaska - Teleszyna, którym dojechałem do ulicy Kolskiej a stąd nad obrzeza nadleśnictwa. Następnie lasem, szutrami odwiedzając wyrobisko odkrywki węgla brunatnego "Adamów" zatoczyłem koło. 



Wzdłuż kanału Kiełbaska - Teleszyna


Nad wyrobiskiem odkrywki "Adamów", siłownie Grupy Energa



Lasem wzdłuż wyrobiska

Krótka trasa nad Jeziorsko oraz pod zamek w Uniejowie, chciałem dalej ale nogi jeszcze nie doszły do siebie po ostatniej trasie.


Leśnymi drogami do Kościanek



Zamek w Uniejowie

Dzisiaj wyczekiwanie na dogodną pogodę przesunęło się do piętnastej i dokładnie o tej wyjeżdżam w trasę. Najpierw do Uniejowa, ulicą wschodnią do miejscowości Czekaj, stąd szutrem do Niewiesza, Ksawercina. Przejeżdżam przez wojewódzką i od Gibaszewa pożarową do Siedlątkowa. Następnie nad tamę i jeszcze trochę w las przez Zborów, Czyste, Moczydła do domu ;-)


W kierunku Siedlątkowa. Paulina


Lasem do domu. Czyste

W niedzielę deszcz padał tak intensywnie że jakikolwiek wyjazd nie był możliwy, w poniedziałek od rana historia dość podobna i wyczekiwanie na dogodną pogodę przeciągło się do czternastej. W końcu pojawia się okazja więc wsiadam i jadę, dzisiaj do Poddębic. Najpierw szutrem w kierunku miejscowości Szymany a stąd pożarową przez Zborów do Skęczniewa i nad tamę.




Nad Wartą - zapora Jeziora Jeziorsko

Z tamy trochę szutrem, lasem i polnymi drogami przez Gibaszew do Ksawercina i ponownie w las Nadleśnictwa Poddębice, następnie przez Pragę do samych Poddębic.
Na miejscu za bardzo nie rozjeżdżam się po mieście tylko jadę pod moje stałe obserwacyjne miejsca - Ogród zmysłów z umiejscowionym pałacem oraz pijalnia wód.


Pijalnia wód, dawny kościół parafii ewangelicko - augsburskiej


Pałac Grudzińskich - Ogród Zmysłów

Tutaj po raz pierwszy zwracam uwagę na opuszczony budynek, który wg tabliczki z numeracją należy do parafii ewangelickiej, dziwi mnie że nikt nie próbuje restaurować obiektu.


Budynek parafialny 

Przerwa na posiłek i trasa w drogę powrotną przez kolejowy wiadukt w Klementowie, dalej niebieskim. Teraz z wąskiej ścieżki stał się naprawdę szerokim pasem a to ze względu na prowadzona wycinkę drzew.


Z wiadukt kolejowego w Klementowie - magistrala węglowa




Niebieskim w kierunku Niewiesza

Jednak szlak trochę zmienia swój kierunek i prowadzi do dworku Marii Konopnickiej w Bronowie a to już nie na mojej trasie więc dalej lasem do Niewiesza i asfaltem przez Uniejów do domu ;-)

Od rana dość mocno padał deszcz i mój plan na wyjazd stanął pod znakiem zapytania ale cierpliwe wyczekiwanie przyniosło efekt ;-)  Na dzisiaj zaplanowałem trasę do Łęczycy, mnogość sposobów w jaki można dojechać do miasta siedziby Diabła Boruty sprawia że pozostaje kwestia rodzaju terenu asfalt, las lub kategoria po miedzy, co oferuje właśnie Szlak Bitwy nad Bzurą, który w części zachodniej swój początek ma w Uniejowie. Jak tylko  przestało padać wyjeżdżam, najpierw przez nadleśnictwo i krajową do Uniejowa i z ul. Dąbskiej wjeżdżam na szlak.

W Czekaj robię krótki odpoczynek pod miejscem pamięci osób pomordowanych przez wermacht, następnie już cały czas asfaltem jadę w kierunku domu. Udało się wrócić przed zmrokiem

Tytułowe miejsce to szczyt z umiejscowioną więżą widokową w obrębie rezerwatu Złota Góra a pomysł na trasę do tego miejsca powstał niedzielnym porankiem ;-) Dodatkowo za trasą przemawiał fakt umiejscowienia wieży - las, który rozciąga się już od granic Turku (Nadleśnictwo Turek).
Wyjeżdżam kilka minut po trzynastej w kierunku Przykony, następnie tuż za rondem dla odmiany zjeżdżam z jak to często określam standardowego dojazdu do Turku, który przebiega wzdłuż DK 72 i skręcam w szutrową drogę prowadzącą nad kanałem rzeki Kiełbaski, jadę na północ w kierunku strefy przemysłowej.





Na jednej z przepraw pytam się wędkarza o to czy jadąc cały czas brzegiem rzeki dojadę w pobliże miasta, gdyż sam nie jestem pewny co do dalszej drogi. W odpowiedzi usłyszałem że jeśli nie znam drogi to raczej odradzam, mimo to jadę dalej wzdłuż brzegu nieoczekiwanie dojeżdżając pod wyłączoną elektrociepłownię. Szczerze mówiąc jeszcze tak blisko nie byłem. Teren zamknięty gdyż prowadzone są prace wyburzeniowe, przez oko w siatce udaje mi się zrobić zdjęcie.



Po chwili ruszam dalej no i co tu, koniec drogi i rozciągająca się łąka, nie tracąc chwili jadę śladem, które zastawił pojazd i przejeżdżając pod kolejowym mostem jestem na ul. Górniczej.





Stąd szutrem w kierunku ul. Kolskiej i ponownie szutrem w kierunku lasu, w końcu trochę przyjazna sceneria i osłona od wiatru.





Na terenie nadleśnictwa wytyczono kilka szlaków a jeden z nich przypadł mi do gustu gdyż prowadzi pod samo docelowe miejsce a niektóre odcinki zmuszają do wciskania hamulca ;-) W ten sposób dojeżdżam do rezerwatu i pod samą wieżę widokową.



Przyznam się że nogi uginały się kiedy wchodziłem na sam wierzchołek i kurczowo trzymałem się bariery ale moim zdaniem jednak warto, spacer w drogę powrotna już był bardziej pewny ;)



Po chwili przerwy na jedzenie ruszam dalej do miejscowości Hiszpania niestety mimo starań nie mogłem znaleźć tablicy z nazwą tejże miejscowości, byłaby pamiątka taka jak z Moskwy czy Syberii. Jak nie ma  to nie ma, zaczynam drogę powrotną, która przebiega podobnie jak dojazd. Dopiero dojeżdżając do miasta jadę już wzdłuż krajowej, w domu będąc przed przed  dziewiątą wieczorem. Buzia uśmiechnięta gdyż udało się przejechać sto :P

Po paz pierwszy w tym roku wybrałem się dalej niż utarte okoliczne trasy, dzisiaj do Głowna. Na trasę wyjeżdżam z Aleksandrowa Łódzkiego i pomyślałem że  najlepiej będzie przejechać cały odcinek szutrami, lasem ewentualnie jakaś lokalną spokojną drogą. Mimo kilku nawigacyjnych pomyłek całość bez pośpiechu udaje się pokonać w nieco ponad dwie godziny.


Śluza na Zalewie Mrożyczka w Głownie

Niestety nie udał mi się powrót PKP i droga powrotna już bez żadnych wyszukanych pomniejszych dróg przebiegała wzdłuż krajowej 14 do Strykowa i 71 do Zgierza i Aleksandrowa. Od momentu operacji to mój najdłuższy dystans :P