Trasa z mapą i gpsem w poszukiwaniu schronów Armii Poznań i co prawda rok temu byłem w tej okolicy ale znalazłem zaledwie jeden obiekt więc dzisiaj trzeba dokończyć. Plany mogła zniweczyć tylko pogoda, która nijak miała się do tej z przed dwóch dni, szaro, wietrznie, bez jednego przebłysku słońca. Jeszcze tylko deszczu brakowało ale ten chyba padał w ciągu nocy, uparłem się i wyjeżdżam. Dzisiaj nieco wcześniej (przynajmniej jak na mnie) równo o dziesiątej, najpierw w kierunku Turku a dalej na północ do wojewódzkiej w kierunku Kościelca a następnie szutrem w okolice Rusocic i pierwszych schronów.

Powiem szczerze że opony niekiedy całe chowały się w podłożu tak było mokro a w dodatku cała okolica to teren po byłej odkrywce kopalni węgla. Dopiero w lesie okazało się troszkę suszej a na pocieszenie więcej błocka tego dnia nie widziałem.



W lesie zacząłem pierwsze tego dnia poszukiwania, w ruch idą urządzenia do namierzania tych niemych świadków z okresu wojny. Pierwsze trzy obiekty przyprawiły mi sporo problemów ale na szczęście wszystkie położone blisko siebie.





Do kolejnych obiektów muszę przejechać kawałek lasem na sam jego skraj. Tutaj poszukiwania są znacznie sprawniejsze





W tym położeniu kończę wyjeżdżam z lasu i asfaltem  kieruje się na północ do wiaduktu na autostradzie w Kunach, tutaj obiekt maskowanie miał nie typowe gdyż odnalazłem go na prywatnej posesji. 



Pozostają ostatnie trzy obiekty położone dalej na północ, tym razem jeden na stacji paliw, drugi trochę oddalony na wschód (obu nie zobaczyłem) a następny ukryty w gęstym lesie w sąsiedztwie cmentarza ewangelickiego. Dojazd asfaltem oraz mały spacer :P



Z tego miejsca zaczynam powrót, by nie było nudno wracając tą samą trasą, droga powrotna zamyka całość w pętle. Zaczęło się całkiem fajnie szeroką jak pas lotniska drogą pośród lasu.



Następnie na przemian szutry oraz asfalt, wreszcie wiatr w plecy i korzystne nachylenie terenu. Dojazd mnie tak wymęczył że myślałem tylko o jak najszybszym powrocie do domu, co udało się przed godzina osiemnastą ;-)

Stacja pogody wskazywała temperaturę dwadzieścia jeden stopni, nawet uwzględniając czterostopniowe przekłamanie, które zauważyłem obserwując drugi termometr, to nie codzienność. Nie można było zmarnować takiej okazji i jak tylko uporałem się z domowymi obowiązkami to wskakuję na rower z zamiarem krótkiej trasy mającej na celu sprawdzenie w jakim stopniu uległy osuszeniu drogi na terenie nadleśnictwa. W końcu kilka dni z temperaturą na plusie więc powinny być już przejezdne i mam tu na myśli brak błota, które chwilami mnie zatrzymuje. No to jedziemy, najpierw w kierunku krajowej 72 a później w las, z początku ucieszyłem się, było bardzo sucho ale po chwili teren stał się mniej przejezdny i jak to określił Skowronek nastąpiła ewakuacja do asfaltu. Kawałek krajową a następnie lokalnymi przez miejscowości Ewinów i Trzymsze nad Zbiornik Przykona.

Cały jeszcze skuty lodem i tylko przy molo widać ślady co niedzielnych morsowych kąpieli. Za długo tu nie zagościłem, zrobiłem zdjęcie szykuje się do powrotu w kierunku domu ale tak jak w wcześniej napisałem nie asfaltem tylko lasem. Na jego skraju równolegle do jezdni przebiega leśna droga, liczyłem że trochę więcej obeschła w porównaniu z tymi w głębi lasu, nie do końca była to prawda ale udało się w miarę sprawnie pokonać ten odcinek i na osiemnastą wrócić do domu.






Wracając lasem fot. Dominik

Zakupowa trasa do motoryzacyjnego oraz rowerowego

W trasę do Koła zachęciła mnie słoneczna pogoda i wiatr w północnym kierunku, oznaczało to że w jedną stronę będzie lekko :P Po za tym dawno już nie odwiedzałem ruin tamtejszego zamku, który znajduje się dosłownie na wałach rzeki Warty, na jej lewym brzegu. Dojazd na miejsce przebiegł dość szybko ale zanim pod sam zamek to chwila odpoczynku przy jednym z schronów położonych nad brzegiem rzeki.


Jeden z bunkrów niemieckiej obrony w Kole fot. Dominik

Teraz już prosto pod zamek, gdzie nic nie uległo zmianie. Miała być rewitalizacja a tutaj raczej status qvo. 




Ruiny Zamku Królewskiego w Kole fot. Dominik

Spod zamku wracam się do mostu i jadę zobaczyć jeszcze jeden bunkier, który jest pochylony w kierunku rzeki. Do zaistniałej sytuacji przyczyniły się wody Warty, które nie ustanie wymywają ziemię spod schronu.




Pochylony bunkier nad brzegiem Warty fot. Dominik

Tak prawdę mówiąc to chyba oba już kiedyś oglądałem ale ostatni raz byłem tutaj rok temu więc to dla przypomnienia :D OK ruszam na miasto pod moją lokalną miejscówkę czyli stacje Orlen, kupuje butelkę soku i po chwili odpoczynku zaczynam powrót do domu. Prawie całość trasy przejechałem asfaltem, teren jeszcze grząski więc zostały okrojony do minimum - dojazd pod zamek.

Zakupowa trasa do pobliskiego marketu, może nie ma dziesięciu stopni na plusie ale od razu widać że można jeździć bez obaw ;-)


DDR wzdłuż DK 72 fot. Dominik

Dla odmiany na zakupy nad Wartę ;-) Pisałem wczoraj do Mareckiego na temat zdjęć dzisiaj była taka okazja. Wyjeżdżam z lasu i słyszę donośne stukanie, obracam się a nade mną dzięcioł czarny ale nim się skradłem ze smartfonem odleciał :( Bunkry, schrony, zamki, pałace i tym podobne kategorie takich psikusów nie robią ;D 


Podczas spaceru, Zamek w Uniejowie fot. Dominik 

Co można robić czternastego lutego, myślę że tylko to co się kocha ;-) więc po godzinie trzynastej wskakuje na rower i obieram kierunek  na tamę na Warcie. Z początku chciałem wszystko przejechać terenem ale to co z początku wydawało się fajnym pomysłem doprowadziło mnie do brodzenia w śniegu.

 
Brodząc w pośród śniegu fot. Dominik

Prawda jest taka że na odcinkach nieosłoniętych lasem drogi pokryte są grubą warstwa śniegu, mimo to dojeżdżam do umocnień Warty i wzdłuż nich do tamy. 


Z tamy na Warcie - J. Jeziorsko fot. Dominik

Stąd kieruje się przez Księże Młyny do Dominikowic, szutry i asfalt ale już jedzie się znacznie lepiej. Z Dominikowic do krajowej i do Uniejowa, tutaj waham się czy nie zrobić postoju i coś zjeść ale ostatecznie tylko zrobiłem zdjęcie i kieruje się z powrotem do domu ;-)


 Z mostu w Uniejowie fot. Dominik

Do biedronki przygotować się do jutrzejszego czwartku ;-)


Zamek Arcybiskupów Gnieźnieńskich w Uniejowie fot. Dominik