Trzeci dzień z rzędu barowa pogoda ale dzisiaj dla odmiany po dwunastej przestało padać więc udało się wyjechać, trasa zakupowa

Do paczkomatu nadać przesyłkę i powrót do domu, zimno i wietrznie :(

Trochę rozochocony wczorajszą jazdą wybrałem się na miasto. W porównaniu z wczorajszym dniem prędkość troszkę wieksza ale i teren zupełnie odmienny. 

Pierwsza wycieczka po przerwie związanej z zabiegiem artroskopii kolana. Niestety z dyskretnej przerwy zrobiło się duże pęknięcie i mając świadomość pogorszającego się stanu zdecydowałem się na planowaną operację. To koniec historii wypadku, którego doznałem trzy lata temu. Dzisiaj pierwsza trasa w ramach rekonwalescencji, może błędem było prowadzenie jej w terenie ale w spokojnym tempie było OK :-)

Dzisiaj wiatr przesadzał i robił to bezkarnie, mówię tak bo prędkości powyżej 27 km/s to przesada :P Pomysł by uniknąć tej całej wietrznej awantury wydawał się jeden, jadę w las. Tylko ja nie lubię takiej jazdy bez celu, zwyczajnie nudzi mnie więc pomyślałem o Poddębicach. Jeszcze w tym roku ich nie odwiedziłem, nadarza się okazja żeby zobaczyć termy, Pałac Grudzińskich i wrócić przez tamtejsze nadleśnictwo. Taki był plan i przynajmniej w teorii wyglądał bardzo dobrze.
Wyjeżdżam kilka minut po jedenastej i od razu szutrem w kierunku lasu, niestety mała pomyłka kosztowała mnie jazdę miedzą ale z opresji wyszedłem cało i udaje mi się dojechać do drogi pożarowej.





Cały czas kieruje się na południe, przecinam wojewódzką i lasem podjeżdżam nad Jeziorsko, nie zatrzymując się mijam tamę i zjeżdżam ponownie w teren kieruje się na wschód. Przytrafia mi się kolejna pomyłka w nawigacji ale i tym razem wybrnąłem cało. 
Powoli zaczynam zastanawiać się nad sensem jazdy cały czas w kierunku Poddębic, które leżą na wschodzie. Wizja powrotu kiedy wiatr będzie przeciwko mnie trochę mnie niepokoiła a o powrocie pkp w tej okolicy nie ma co marzyć. Dlatego rezygnuję z dalszej jazdy i odbijam na północ, tutaj nawigacyjna wtopa nr trzy i ląduje nad jakimś grząskim terenie wzdłuż małego strumyku. Jakoś odnajduje prawidłowy ślad i dalej na północ przejeżdżając przez Rezerwat Napoleonów zaczynam myśleć o powrocie do domu. 



Z początku osłonę daję las ale kiedy wyjeżdżam to było po prostu ...... Jakby tego mało przytrafia się kolejna pomyłka i znów męczę się nad jakiś mokradłem a kiedy pokonuje tą błotnistą trasę dojeżdżam do Niewiesza. 





Jadę na mały rekonesans. Kawa i trochę odpoczynku, później już szutrem w kierunku Uniejowa a stąd przez uroczysko i miejscowość Człopki lasem do domu.  

W marcu pierwsze sto km padło na dojazdach do paczkomatów :P

Dystans w dwóch etapach, najpierw popołudniu po odbiór paczki a wieczorem na miasto. Wracając ponownie do paczkomatru.

Do Przykony po odbiór przesyłek z paczkomatu