Rozruch

Wtorek, 2 stycznia 2018 · dodano: 02.01.2018 | Komentarze 0

Pożegnanie 2017

Niedziela, 31 grudnia 2017 · dodano: 08.01.2018 | Komentarze 0

Śladem białych dam

Niedziela, 17 grudnia 2017 · dodano: 04.09.2019 | Komentarze 0

Biała Dama z Zamku w Uniejowie © Dominik

"Dawno, dawno temu , w czasach wojen i najazdów, w uniejowskim parku ukryto skrzynie pełne złota i srebra. Pewnego razu zjawili się zbóje, chcący wykraść skarb. Pojmali wiec młodzieńca z zamku i kazali mu wskazać, gdzie ukryte jest złoto. Przestraszony chłopak wyznał to Uniejce – swojej ukochanej. Ta uśpiła młodzieńca i sama poszła do zbójów. Wyprowadziła ich na bagna. Chciała zgubić zbójów i uciec, ale niestety, nie udało się. Jeden ze złoczyńców w ostatniej chwili schwycił ją za rękę i pociągnął ze sobą w bagienną otchłań. Od tego czasu nad brzegiem Warty spotkać można dziewczę w długiej jasnej szacie. A jeszcze dziś w trawie czasami można znaleźć monety z licem Uniejki. Lecz jeśli ktoś ma złe zamiary, usłyszy jęki i wrzaski zbójów."

Przejeżdżając wiaduktem nad A2 znów jestem w obrębie woj. wielkopolskiego ;) 



Wielkopolska wita Nerem © Dominik

Kluczowe miejsce dla mojej trasy to skrzyżowanie na drodze nr 263 w miejscowości Drzewce. Kierując się w prawo mamy Zamek w Besiekierach, w lewo drewniany kościół w Umieniu. Kompromis - najpierw jadę zobaczyć kościół w Umieniu, wracam i jadę pod zamek.

"Z zamkiem związana jest legenda o rycerzu, który założył się z diabłem Borutą z pobliskiej Łęczycy, że zbuduje od podstaw zamek, ale nie skorzysta z siekiery. Tak też zrobił, zamek zbudował jednak nie wiedział że jeden z chłopów zwożących kamienie na zamek nazywa się Siekierka. Zakład więc przegrał i stracił na rzecz diabła duszę jak i zamek, który nazwano następnie Besiekierami. Diabeł podobno wciąż go pilnuje, do dziś jest czasami widziany po zmroku."

Uparłem się aby zobaczyć jeszcze  stojący przy drodze wiatrak kozłowy więc zarządziłem znów powrót z zamku do skrzyżowania.

"Według legendy ruiny zamków rycerskich w Borysławicach i Besiekierach, oddalone od siebie w prostej linii o mniej więcej 15 km, łączy postać tajemniczej białej damy, która od czasu do czasu pojawia się raz w jednym, raz w drugim zamczysku i snuje się po ich zwaliskach. Ma to być duch nieszczęśliwej panny Szczawińskiej, dziedziczki obydwu rezydencji, która nie chciała wyjść za mąż za wybranego jej przez rodziców kandydata. Za karę została uwięziona przez ojca w wieży bramnej w Borysławicach, a próbując się z niej wydostać po linie dostarczonej przez kochanka, spadła i zginęła na miejscu."

Na Koniec Świata

Niedziela, 10 grudnia 2017 · dodano: 12.01.2018 | Komentarze 0

Hej, pozdrawiam wszystkich na bike stats. To moja kolejna ubiegłoroczna trasa z serii w nieznane :) Nigdy nie sądziłem że Koniec Świata jest tak blisko ;) a dokładniej znajduje się na południe od Błaszek, w linii prostej 14,5 km. Niedziela ok godz 9 -10, silnie  wiejący wiatr prosto w twarz troszkę odstraszał ale miałem uśmiech na twarzy kiedy pomyślałem o powrocie z wiatrem w plecy. Postanowiłem tak obrać  trasę aby jak najwięcej było asfaltu a szutry i różne niespodzianki ograniczyć do minimum. OK. plecak, kanapki , bidon i jedziemy :)
Z miejsca zamieszkania kieruje się na południe do miejscowości Zagaj a następnie  do miasteczka Dobra.


                         
Kościół Rzymskokatolicki p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny © Dominik

Następnie DK 83 do drogi wojewódzkiej 471, przejeżdżam mostem nad kanałem Teleszyny w kierunku Głuchowa - nie mylić z Gołuchowem k. Kalisza ;)

Ok. przychodzi czas pożegnać się z Wielkopolskim i kontynuować podróż w granicach woj. łódzkiego w kierunku Goszczanowa. Natężenie ruchu znikome, na drzewach i przystankach autobusowych widać znaczenia szlaku rowerowego.



Żegnamy Wielkopolskę © Dominik



Kościół p.w. św. Benedykta Opata w Goszczanowie © Dominik

Zatrzymuje się w Chlewo a następnie planuję postój i małe co nie co  Błaszkach.

Co do postoju to tak średnio jestem usatysfakcjonowany. Sądziłem że będę mógł odpocząć na jednej ze stacji naszego rodzimego koncernu - moje ulubione ale nie ze względu na posiadanie karty lojalnościowej :D Okazało się że stacja mikrus i nawet nie mam jak "klapnąć". Trudno, towarzystwa dotrzymała mi  " błaszkowianka". Spojrzałem jeszcze na mapę według której przede mną same odcinki specjalne, trochę szutru i lasu ale to już wiedziałem przed wyjazdem. Na marginesie powiem że zwyczajnie od Błaszek  źle wybrałem kierunek ale z małym opóźnieniem i po małych perypetiach dostałem się na miejsce. Dla wszystkich zainteresowanych dodam że Koniec Świata leży  Wielkopolsce ;) 

                               
 Koniec Świata :) © Dominik" 



Chata na Końcu Świata © Dominik

Godzina odpoczynku i wyruszam z powrotem ;) Nie wspominając o perypetiach na samym końcu trasy to ogólnie byłem zadowolony. Co prawda jak zwykle ostatnio wracałem wieczorem ale... :D
Jedno słówko na koniec, w drodze powrotnej  raz  jeszcze zatrzymałem się na stacji - kawa na "stand up" i miła rozmowa  z sympatyczną obsługą :)
Mapa - odcinek w lesie przed Koniec Świata poprowadziłem ze zdjęć google.

Piątek - Geometryczny Środek Polski

Niedziela, 5 listopada 2017 · dodano: 25.01.2018 | Komentarze 0

Zamek został wzniesiony przez Kazimierza Wielkiego ale nie jest znana dokładna data rozpoczęcia budowy zamku i jej zakończenia. Początek prac budowlanych mógł mieć miejsce już niedługo po roku 1345, kiedy to ziemia łęczycka należała jeszcze do księcia Władysława Garbatego, jednak nie była już jego główną siedzibą.

Zaraz po ukończeniu budowy, Zamek Łęczycki stał się rezydencją królewską Kazimierza Wielkiego, a następnie był siedzibą starosty łęczyckiego. W roku 1406 został spalony przez Krzyżaków, lecz po niedługim czasie udało się go odbudować, gdyż już w 1409 roku zjawił się tu sam Władysław Jagiełło, by wziąć udział w naradzie, na której podejmowano decyzje w związku ze zbliżającą się wielką wojną z zakonem krzyżackim (1409–1411). Sam król przebywał na tym zamku wielokrotnie. W 1410 po bitwie pod Grunwaldem więziono tu jeńców wojennych, oczekujących na dostarczenie okupu. W następnych latach czterokrotnie odbywały się tu sejmy (1420, 1448, 1454, 1462), a zamek stał się siedzibą następnego króla, Kazimierza IV Jagiellończyka, podczas kolejnej wojny z zakonem (1454–1466). Według przekazów, w tym miejscu Jagiełło przyjął husyckiego posła, ofiarującego mu koronę Czech.

Według legendy, Boruta pierwotnie był żyjącym w XIV wieku szlachcicem. Jego majątek ziemski oraz drewniany zamek znajdował się po zachodniej stronie zakola rzeki Liswarty w łąkach pomiędzy ówczesnymi wioskami: Ługami i Niwkami (współczesne nazwy tych miejscowości to Ługi - Radły i Panoszów), na co wskazują liczne wykopaliska archeologiczne. Około roku 1360, podczas budowy łęczyckiego zamku, król Kazimierz Wielki przejeżdżając w pobliżu, utknął w swej karecie na szerokich mokradłach. Silny młodzieniec o imieniu Boruta pomógł mu i w zamian za to otrzymał we władanie zamek. Istnieją legendy, iż Boruta przesiedlający się do otrzymanego zamku zabrał ze sobą garnek złota, ale ten był tak ciężki, że nie mógł go nieść, tylko go wlókł i w ten sposób wyrył koryto rzeki Liswarty. Istnieje wiele wersji, wyjaśniających jak Boruta stał się później diabłem. Ponoć w końcu XIV wieku, książę mazowiecki miał powierzyć Borucie skarb, którego jednak nie zdołał odebrać. Dlatego do dziś, w lochach zamku siedzi Boruta i pilnuje zdeponowanych skrzyń ze złotem.

Rzeźby przedstawiające królów Polski © Dominik



Kazimierz Wielki © Dominik

Opuszczam podzamcze i ulicą dworcową kieruje się na stację Orlen ale znów klapa - mała stacja i nic tutaj po mnie. Zdobyłem tylko informacje na temat dojazdu do miejscowości - Tum. Przez Park im. Józefa Piłsudskiego a dalej przekraczając rzekę Bzurę jadę do celu. Po drodze odwiedzając "Szwedzką Górę". Miejsce to zauważyłem podczas przeglądania mapy okolicy i postanowiłem zobaczyć ale drogę którą wybrałem była chyba bez dwóch zdań najcięższa jaką  poruszałem się do tej pory. Złego początek znajduje się zaraz za mostem na Bzurze. Teraz już wiem gdzie utknął nasz Król Kazimierz Wielki :)

High way. Łęczyca - Tum © Dominik



Tablica informacyjna przy grodzisku © Dominik

Pozostałości potężnego niegdyś grodu zamieszkiwanego przez plemię zwane Łęczanami, którego początki przypadają na VI w n.e. W 1107 r. Bolesław Krzywousty w walce o władze z bratem Zbigniewem gród zdobył, odbudował i wzmocnił. W czasach swej świetności, gród posiadał 3 linie wałów i 3 fosy (widoczne do dzisiaj), zaś umocniony częstokołem drewniano-ziemny wał wznosił się na wysokość aż 10 m. Grodzisko było siedzibą m.in. Konrada Mazowieckiego, a po jego śmierci w 1247 roku – jego syna Kazimierza Konradowica, księcia łęczycko-sieradzkiego i jego następców, aż do wybudowania w Łęczycy zamku przez Kazimierza Wielkiego. W latach następnych gród stracił swoje dawne znaczenie i stopniowo ulegał niszczeniu.

Archikolegiata NMP Królowej i św. Aleksego w Tumie - dojazd od strony grodziska © Dominik

Po ciężkiej przeprawie wreszcie droga utwardzona i widok nie codzienny -  archikolegiata.

Archikolegiata NMP Królowej i św. Aleksego w Tumie © Dominik

Kolegiata w Tumie należy do jednych z najciekawszych i najbardziej znanych obiektów tego typu w Polsce. Ta romańska świątynia została wzniesiona w latach 1141-1161 za sprawą (jak się przyjmuje) arcybiskupa gnieźnieńskiego, Jakuba I ze Żnina. Wcześniej w tym miejscu istniało opactwo benedyktynów pw. NMP, którego początki sięgają około roku 1000. Jego założycielem był prawdopodobnie św. Wojciech. W 1241 oparła się najazdowi Tatarów, ale w Zielone Świątki 1293 (albo 1294) Litwini pod wodzą Witenesa zdołali ją zdobyć; część ludności, która się schroniła w kościele powiedli ze sobą w niewolę, a pozostałych wycięli w pień lub wraz z kolegiatą spalili.Kilkanaście lat później, w 1306 Łęczycę najechali Krzyżacy, którzy wrócili tu raz jeszcze w 1331. Przez kilka dziesięcioleci kolegiata pozostawała zrujnowana.Podczas późniejszych prac nad jej odbudową zacierano częściowo jej dotychczasowy romański charakter.
W 1705 r. Łęczycę najechali Szwedzi, niszcząc przy tym także kolegiatę.
W latach 1765-1785 z inicjatywy prymasa Łubieńskiego i kosztem biskupa Kajetana Sołtyka kościół został przebudowany w stylu klasycystycznym.

Podczas bitwy nad Bzurą we wrześniu 1939 w północnej wieży archikolegiaty ukrył się niemiecki obserwator kierujący ogniem artylerii niemieckiej. Artyleria polska ostrzelała kościół, skutecznie likwidując ten punkt obserwacyjny, ale wieża uległa zniszczeniu, a w kościele powstał pożar. Po przejściowym zajęciu okolic Łęczycy przez Wojsko Polskie archikolegiata zbombardowana została przez Luftwaffe, co spowodowało dalsze zniszczenia murów i stropów oraz kolejny pożar. Po ponownym wkroczeniu okupanta niemieckiego z kolegiaty zostały już tylko mury bez dachu. Resztki wyposażenia przysypane gruzem i odłamkami dachówek z dachu, który wpadł do wnętrza, splądrowano.Dopiero w 1947 rozpoczęto powojenną odbudowę kościoła, która kierował Jan Witkiewicz Koszczyc – były bowiem także plany, by budowlę uznać za nienadającą się do remontu i rozebrać ją. 20 lipca tego roku ordynariusz łódzki odprawił w oczyszczonych z gruzu murach pierwszą po wojnie mszę.22 maja 2011 roku obchodzono uroczystości związane z 850-leciem konsekracji archikolegiaty. Po uroczystej mszy świętej celebrowanej przez kardynała Józefa Glempa dokonano uroczystego odsłonięcia kamienia pamiątkowego związanego z rocznicą. Odsłonięcia kamienia dokonali Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski oraz Nuncjusz Apostolski w Polsce arcybiskup Celestino Migliore.

W cieniu kolegiaty w Tumie stoi drewniany kościół zbudowany w XVIII w. Wewnątrz możemy obejrzeć wspaniałe przykłady baroku, zwłaszcza charakterystyczne dla Polski – portrety trumienne.

Kierunek Piątek © Dominik

W końcu jest i Piątek :D



Piątek - Pamiątkowe foto: ) © Dominik

Kościół Rzymskokatolicki pw. Przemienienia Pańskiego w Piątku © Dominik

Wybudowany w 1753 roku. Dawniej nosił wezwanie św. Wawrzyńca. Jest to budowla drewniana, posiadająca konstrukcji zrębową, oszalowana i wzniesiona na planie prostokąta. Wewnątrz znajdują się trzy ołtarze w stylu rokokowm: główny ozdobiony obrazami Ukrzyżowania i Przemienienia oraz boczne: jeden posiadający obrazy św. Wawrzyńca i św. Katarzyny Aleksandryjskiej a drugi posiadający obrazy św. Barbary i św. Urszuli.

Miejsce pamięci © Dominik

Finał dzisiejszej podróży i zarazem miejsce odpoczynku - w pobliżu znajduje się stacja paliw gdzie mogę pierwszy raz dzisiaj usiąść. 



Geometryczny Środek Polski © Dominik


Powrót tą samą trasą bez postoju. Od Łęczycy jadę już po zmroku. Plany na przyszłość - dalej na wschód znajduje się Sobota :D


Mapa trasy

Pokaż trasę GPS Cycle Route 4292578 - via Bikemap.net

.